"Dzień na plaży cz. 2" (Anubis)

     Bawiłem się z Batą na piasku. Było wesoło. Budowaliśmy zamek z wieżami i murami, otoczony fosą. Muszelki zdobiły ściany naszej fortecy, gdzie niegdzie Aker powtykał jeszcze kawałki rozbitych butelek dla dekoracji. Ślicznie to wyglądało, gdy promienie słońca rozpraszały się w szkle. Rzucały tęczowe ślady na otoczenie.
 - Jest przepiękny - westchnęła zachwycona Bastet, zadzierając głowę. Nasz zamek był prawie naturalnej wielkości. Ludzie na plaży patrzyli na nas zaskoczeni, ale też byli pod wrażeniem.
 - No, to robota skończona - zaśmiał się Aker, kładąc wielką kłodę nad fosą. Wolałem nawet nie pytać, skąd wytrzasnął taki pieniek. - Zapraszam do zamku, księżniczko - zażartował, kłaniając się przed Bastet, która prychnęła na niego i przeszła z gracją po "moście". Wbiegła truchtem po piaskowych schodach i pomachała nam ze szczytu wieży. We trzech zaczęliśmy się śmiać.
 - Witaj, nadobna damo! - zawołałem. - Przybyłem cię ocalić przed krwiożerczym smokiem, Akerem.
      Chłopak popchnął mnie i wpadł do zamku. Trzy sekundy później ściskał Bastet w pasie i się z nią kręcił, a ona piszczała z radości. Bata mnie podniósł i razem pobiegliśmy atakować Akera.
      Neftyda stała kilka metrów od nas i uśmiechała się.

      Gdy tak unosiłem się na wodzie, przed zamkniętymi oczami stanęło mi to wspomnienie. To było takie piękne, pamiętam. Mieliśmy "8" lat. Bastet była księżniczką, Aker smokiem, a ja i Bata rycerzami. Popatrzyłem na przyjaciół bawiących się na brzegu. Brakowało mi tej szurniętej kotki, z nią zawsze był ubaw. Aker wybiegł z wody i rzucił się na Batę, wywalając go na piach. Kiedy wstał cały był nim oblepiony, a blondyn pluł niesmacznymi ziarenkami. Rudy i Thalia roześmiali się. Nawet mnie to rozbawiło, więc podpłynąłem do nich i usiadłem na łasze.
 - Aker, czemu właściwie Bastet wyjechała na weekend? - spytałem, wytrzepując Bacie piasek z włosów. - Mówiła, że strasznie chce iść z nami na plażę.
 - Nie wiem - wzruszył ramionami. - Coś mówiła o wakacjach w Grecji.
      Wywróciłem oczami, wzdychając ciężko. Jak mogłem o tym nie pomyśleć? To było tak oczywiste, że okazałem się na to za mądry.
 - Co jest, Szakal? - spytała Thalia, zbliżając się. Blask słońca nie mógł równać się z lśnieniem jej włosów. Jej delikatnie miedziana skóra połyskiwała od olejku do opalania, a krągłe biodra kołysały się z każdym krokiem... tak kusząco to wyglądało, że... ej! Ogarnij się, stary! Zganiłem się w myślach i spojrzałem na jej twarz.
 - Bastet poleciała do Grecji dwa dni temu. Zgadnijmy, po co? - uśmiechnąłem się, chlapiąc w nią wodą.
 - Tylko po jedno mogła tłuc się aż tam.
 - Aloha, przyjaciele - rozległ się wesoły głos. Wszyscy spojrzeliśmy na wejście na plażę, gdzie słodka Bastet w cętkowanym bikini stała przytulona do wysokiego szatyna w czarno-czerwonych kąpielówkach z deską surfingową pod pachą.
 - Cześć, Robin - pomachała Thalia. - Czy ty nie masz w zwyczaju uprzedzać o wizycie?
     Chłopak wzruszył ramionami.
 - Nie. Z resztą nie wiedziałem, czy Stary Grzmot da mi urlop. Dobra, będziemy tak gadać, czy wolicie razem ze mną zapolować na fale?
      Zaczęliśmy się śmiać i razem z nim wszyscy wskoczyli do wody. On surfował jak zawodowiec, a my próbowaliśmy zrzucić go z deski. Na ogół kończyło się to tym, że wykonywał nagle gwałtowny skręt i ochlapywał nas wodą, ale kilka razy udało nam się wciągnąć go pod powierzchnię, a wtedy śmiał się z nami i dalej chlapał.
        Pod wieczór siedzieliśmy już ubrani w swetry i grube buty, patrząc w tańczący ogień. Piekliśmy pianki i i kiełbaski, opowiadaliśmy straszne historie. Robin relacjonował nam swój pobyt w Grecji. Bardzo mu się tam podobało, ale i tak tęsknił za domem. Ale póki jeszcze mieliśmy wakacje, wiedzieliśmy, że to będą najlepsze dwa miesiące w naszym życiu. Zwłaszcza, że Claude miał w planach zostać na całe lato.

"Dzień na plaży cz.1" (Anubis)

   Szczęka mi opadła, jak dowiedziałem się, co Thalia zaplanowała na zajęcie czasu.
Jakiś czas temu zaczęły się wakacje, więc dzień w dzień robiliśmy coś innego. Raz było mycie samochodów, raz sprzedawanie lemoniady, a raz było nawet wesołe miasteczko. Za każdym razem było mnóstwo śmiechu, zwłaszcza przy tym ostatnim, kiedy Aker zwymiotował na rollercoasterze. Ale naprawdę - ja mogłem znieść bardzo wiele, ale to, co ona wymyśliła na dzisiaj, było totalnym przegięciem. Akurat się z nią o to sprzeczałem, gdy do pokoju wszedł Bata, pogwizdując wesoło. Zatrzymał się i popatrzył na nas zdziwiony.
 - O co znowu drzecie koty? - zapytał beztrosko. Wydąłem dolną wargę, wpychając dłonie do kieszeni.
 - Ona każe mi iść na plażę - poskarżyłem się jak dziecko, któremu ktoś zabrał lizaka. Blondyn wybuchnął śmiechem i rzucił się na łóżko. Przyjrzałem mu się z wyrzutem: odkąd mieliśmy spokój trochę się zapuścił. Głównie włosy, które sięgały mu już do ramion. Na ogół związywał je w luźną kitkę, chociaż zdarzało się, że nosił rozpuszczone. Dzisiaj właśnie był jeden z takich dni. Ale jego błękitno-szare oczy nie zmieniły się ani trochę, wciąż błyszczały radośnie. Thalia za to popełniła największą zbrodnię przeciw światu. To było jak cios w serce dla każdego z nas.
    Ścięła swoje złociste loki na krótko. Ledwo za ucho.
 - To genialny pomysł - podchwycił Bata, ignorując mój jęk sprzeciwu. Zacząłem błagać go o wsparcie, żeby zmienił zdanie, więc powiedział, że przeprowadzimy głosowanie i jeśli Jirou oraz Aker mnie poprą, nie pójdziemy na plażę.
    Poszliśmy więc do domu rudego, który właśnie do nas wybiegał ze sportową torbą na ramieniu i szerokim wyszczerzem na twarzy.
 - Ruchy! Anubis, czemu nie masz ręcznika, idziemy na plażę! - zawołał, zeskakując z ostatnich dwóch schodków przed drzwiami. Posłałem blondynce miażdżące spojrzenie, które ona oczywiście świetnie zniosła, a nawet się ważyła uśmiechnąć niewinnie, mimo że zdawała sobie sprawę, że wiem, że to ona napisała Jirou SMSa o wypadzie. Moja złość trwała krótko, po czym zamieniła się w rozpacz, bo dotarło do mnie, że nawet poparcie Akera nie da mi wygranej. Chyba że wziąć pod uwagę jego stanowczość i anarchiczność, to wtedy jego głos liczyłby się potrójnie.
 - Gdzie jest Aker, kiedy go potrzeba? - jęknąłem, siadając na krawężniku. Jirou powiedział, że właśnie szuka ręcznika plażowego.
          Po chwili z domu rudego wyskoczył Aker w przyciemnionych okularach i się uśmiechnął szeroko do słońca.
 - Ah, lato! Skóra czerwienieje, pot ścieka strumieniami i jeszcze te wszech obecne komary - to mówiąc zabił sobie jednego na karku.
 - Ah, tak? - uniosłem ironicznie brew. - Jak na taką letnią marudę, wyjątkowo zadowolony jesteś, nie sądzisz?
 - Ja letnią marudą? Kpisz ze mnie, bucu - zaśmiał się, kucając przede mną z tym swoim aroganckim uśmieszkiem. Wydąłem wargę, powstrzymując się od przyłożenia mu w zęby. - Daj spokój, An. Pomyśl, od jak dawna nie mieliśmy wakacji. Wreszcie będzie można się położyć i odpocząć...
 - Mogę to zrobić równie dobrze w domu - zauważyłem. - Z tym, że bez tego koszmarnego upału i cholernego plażowego tłumu.
 - Tak, możesz, ale czy lato to nie czas spotkań z przyjaciółmi? - naciskał dalej.
 - Przecież widuję was codziennie i to kilka razy na dobę, to i tak za dużo.
      Skrzywił się zdenerwowany. Chyba już zbliżam się do granicy. Jeszcze trochę go tak podrażnię i będę mógł zostać w domu, bo nie będzie chciał na mnie patrzeć. Uśmiechnąłem się z zadowoleniem, ale... on też uniósł kąciki ust i szepnął mi na ucho:
 - Zobaczysz Thalię w bikini.
          Zarumieniłem się leciutko i wbiłem wzrok w beton. Nienawidzę tego typa, nie znoszę go po prostu. Westchnąłem zrezygnowany.
 - Dajcie mi chwilę, pójdę się spakować.
 - Nie musisz, już cię spakowałam - uprzedziła mnie blondynka, rzucając w moją stronę plecaczek. Zajrzałem do środka i znalazłem ręcznik, krem z filtrem oraz kąpielówki. Niech im będzie, ale i tak z góry ostrzegam, że nie mam zamiaru świetnie się bawić.
      Bata pogratulował Akerowi sukcesu, po czym wcisnął nas wszystkich do swojego kochanego srebrnego chevroleta i ruszył na plażę.

       Wbrew moim obawom nie było tam tak wielu ludzi jak się spodziewałem. Właściwie pół plaży było puste, prawdopodobnie przez wczesną porę. Thalia i Jirou wybrali przyjemne miejsce blisko wody i rozstawili tam nasz mały obóz. Parasol był tak olbrzymi, że jakby mocniejszy wiatr powiał, można by na nim latać. Usiadłem sobie na ręczniku, patrząc jak Aker zrzuca bluzę i spodnie, po czym pędzi w stronę morza i znika w nim. Zapomniałem jak z niego stwór morski. Uśmiechnąłem się. Dawno nie byłem na plaży. Dotarło do mnie, że za tym tęskniłem. Bata z Jirou zaczęli budować zamek z piasku. Parsknąłem śmiechem widząc, że blondyn używa do tego czarów. On nigdy nie nauczy się żyć normalnie. Nie omieszkałem mu tego wytknąć, za co skarciła mnie Thalia.
 - Daj mu spokój - poprosiła, kładąc się obok mnie. - Niech się bawi. Sam powinieneś spróbować.
       Uśmiechnąłem się lekko. Miała płaski brzuch, a jej kostium ładnie podkreślał jej biust. No wiem, typowy gość, ale nie umiałem się powstrzymać przed patrzeniem, więc żeby nie wyszło, że się gapię, zdjąłem bluzę i poleciałem za Akerem. Wskoczyłem do wody. Szukałem pod powierzchnią plątaniny czerwonych kłaków przyjaciela. Popłynąłem trochę dalej i w końcu go zobaczyłem. Wynurzyliśmy się obok siebie, śmiejąc się jak wariaci, chociaż nic śmiesznego się nie stało.
 - I co? Jest źle, bucu? - roześmiał się, mrużący oczy, bo słona woda skapywała mu z grzywki na twarz.
 - Skąd, jest całkiem przyjemnie - przyznałem. Nie mogłem uwierzyć, że może być tak wesoło. - Nawet nie wiedziałem, jak brakowało mi morza.
 - A jednak wspomnienia wracają?
          Zamyśliłem się. Tak, wracały. Znowu widziałem siebie, Akera, Batę i Bastet bawiących się radośnie na gorącym piasku przy szumie fal. Pilnowała nas mama. Doskonale to pamiętam, było świetnie. Położyłem się na plecach, żeby w spokoju powspominać i podryfować.

--------------------------------------------

Wieeeem, miało być w niedzielę i nie dość, że się spóźniłam to jeszcze nie jest całe. Dlatego na razie wstawiam pierwszą połowę i proszę o cierpliwość, bo druga też się pojawi.
No i błagam o wybaczenie Q.Q Moją wymówką jest "wakacyjny leń", więc nie musicie wybaczać
Pozdrawiam ;*